Waarom is het een probleem als we het ritme van de maan kwijtraken?

De maan doorloopt verschillende stadia, of ‘fasen’ genoemd doorheen een maand. Eerst en vooral nemen we de nieuwe maan onder de loep. Dit is het moment waarop een zaadje geplant wordt. Dat zaadje kan de vorm aannemen van een idee, een project of een gewoonte. Bijvoorbeeld: op de dag van de nieuwe maan beslis je om vanaf nu vegetarisch te eten. Na enkele dagen houdt de maan halt bij het eerste kwartier. We zijn aangekomen bij het eerste crisispunt, dat deze keer ons handelen verstoort. Om bij ons voorbeeld te blijven: dit is de dag waarop je onbewust een knakworstje van de aperitiefschotel pikt, omdat je het even was vergeten dat die lekkernij jammer genoeg ook onder de noemer 'vlees' valt. Na dit eerste kwartier wordt de maan langzaamaan voller. We stellen ons kompas terug scherper in om ons zaadje, dat we tijdens de nieuwe maan hebben geplant, niet te verwaarlozen.

Dan is de tijd aangebroken voor de volle maan om haar plaats aan de hemel op te eisen. Dat is het teken dat de oogst van start kan gaan. Op dat moment zouden we de vruchten moeten kunnen plukken van de inspanningen die we de afgelopen weken hebben geleverd. We blikken terug naar ons initieel zaadje: na een tijd geen vlees meer op je bord te hebben, voel je je fitter, energieker en beter in je vel. Blijven de positieve resultaten uit? Dat is dan de officiële uitnodiging om aanpassingen door te voeren. Een voedingsdeskundige in de arm nemen, misschien?

Uiteindelijk komen we aan bij het laatste kwartier. Opnieuw een crisismoment, deze keer vindt die plaats in onze gedachten. Eigenlijk bereiden we op dat punt al de volgende cyclus voor. Zijn we goed bezig? Wat het wel een goed idee? Of: zullen we voor de rest van ons leven genoegen kunnen nemen met enkel plantaardig voedsel? We trekken onze conclusies en vooraleer we het goed en wel beseffen
staat de nieuwe maan terug op haar plaats.