Het effect van de zwangerschap en je geboorte op je verdere leven: deel 2
Geboren worden is een hele reis. Een die je enerzijds alleen doet, anderzijds samen met je moeder. Geen enkele zwangerschap en bevalling is hetzelfde. Iedereen beleeft zijn of haar geboorte dus anders, net zoals voor een moeder elke bevalling uniek is. Maar wist je dat de manier waarop je geboren wordt een bepaalde blauwdruk is voor de rest van je leven? Ook de periode tussen de conceptie en de geboorte heeft zijn weerslag op je emotionele en psychische gezondheid, je latere relaties, je (geloofs)overtuigingen, je stressbestendigheid en zelfs je latere beroepskeuze(s). De zwangerschap en jouw geboorte bepalen mee hoe jij in het leven staat.
We kunnen de reis, en de uitdagingen waarmee je geconfronteerd wordt, opdelen in vijf fasen. In het eerste deel lees je over de periode van de conceptie en de zwangerschap. In dit tweede deel bekijken we de ontsluitingsfase, de uitdrijvingsfase en de bindingsfase.
Ontsluitingsfase
Tijdens deze fase opent het lichaam van de moeder zich om het kindje te laten geboren worden. Zowel fysiek als emotioneel brengt dit heel wat teweeg.
Komt dit spontaan op gang of wordt het medisch ingeleid? Ligt er mogelijk een schokkende gebeurtenis aan de start van deze fase door plotse stress? Hoe ervaart de moeder de weeën? Welke rol speelt de vader in deze fase? Wordt de moeder door hem gesteund of door anderen? Is de vader aanwezig of is de moeder alleen? In welke omgeving heeft deze fase plaats, een vertrouwde of vreemde omgeving?
Niet alleen voor de moeder (en de vader) is dit een heftige fase, ook voor het kind. De baby kan er nog niet uit omdat er nog onvoldoende opening is, maar het ervaart wel de stuwing en kracht van de weeën. Het adrenalinegehalte van het kind is bij de geboorte zo hoog dat dit niveau tijdens de rest van het leven nooit meer geëvenaard zal worden, zelfs niet door een topsporter.
Wanneer deze fase te lang duurt, wordt er vaak overgegaan tot het toedienen van weeënopwekkers die een storm van weeën kunnen geven als resultaat. Een mogelijk gevolg hiervan is dat moeder én baby in een stressvolle situatie komen doordat ze overrompeld worden. De aanmaak van het hormoon oxytocine wordt door weeënopremmers geblokkeerd, terwijl dit hormoon nodig is om het proces van de bevalling natuurlijk te laten verlopen, alsook de opstart van de borstvoeding.
De patronen
Wanneer een kind geboren wordt in zo'n stresstoestand waarbij het een gevoel van veiligheid mist, kan het kind op latere leeftijd moeilijkheden ondervinden wanneer het onder druk staat en paniekaanvallen krijgen of benauwd worden. Ook migraineaanvallen of hoge bloeddruk zijn hier vaak een gevolg van.
Het tegenovergestelde kan uiteraard ook. Sommige bevallingen verlopen zo vlot dat men spreekt over een stortbevalling. Dan kan het gevolg zijn dat het kind later geen grenzen heeft of dat het naar depressieve gevoelens neigt omdat het geen middenmaat kent. Deze kinderen tasten op oudere leeftijd vaak de rand van extremen af.
Voorbeeld: woedeaanvallen
De vijfjarige M. werd steeds ontzettend boos wanneer hij naar school of naar bed moest. Regelmatig is er sprake van woedeaanvallen. Als iets binnen een bepaalde tijd gedaan moet worden, slaan zijn stoppen door. Door de woedeaanvallen bij het naar bed gaan kan hij niet meer bij zijn grootouders logeren omdat zij zijn driftbuien niet kunnen hanteren. Bij vriendjes thuis spelen durven zijn ouders ook niet meer toestaan.
Blijkbaar was de moeder twee weken na de uitgerekende datum nog niet bevallen. De bevalling werd ingeleid omdat de verloskundige de regel hanteerde dat je na twee weken niet meer thuis mag bevallen. De moeder voelde zich machteloos omdat deze inductie tegen haar zin was. Ze was innerlijk boos omdat er niet naar haar geluisterd werd. Zij gaf aan meer tijd nodig te hebben en het was haar wens om thuis in haar vertrouwde omgeving te bevallen. Zowel het kind als het lichaam van de moeder waren nog niet klaar voor de bevalling.
De ontsluiting kwam moeizaam op gang en de bevalling duurde lang. De moeder voelde zich machteloos, boos en onzeker. Deze boosheid was de oorzaak van de boosheid van M. zodra hij iets moést doen. Hij was nog niet klaar om geboren te worden. Het kon niet op zijn tijd, maar moest op de tijd die bepaald werd door het verloskundig team. Als resultaat kwam die boosheid naar boven zodra hij niet zélf kon beslissen wanneer hij iets deed, maar het moest doen op een tijd die door anderen bepaald werd.
Uitdrijvingsfase
De energie van de persweeën is anders dan die van de ontsluitingsweeën. De baarmoederspieren stuwen de baby doorheen het geboortekanaal waardoor er eigenlijk weinig extra kracht nodig is. Het lichaam geeft zelf aan wanneer persen binnen het proces past.
Op commando persen is dus tegen de natuur van de moeder in, alsook bevallen met rugligging. Tijdens de uitdrijvingsfase biedt de zwaartekracht zeker voordeel zoals met een bevalhouding op de kruk of een verticale bevalling.
Onder water bevallen biedt de baby een zachtere overgang van water in water, wat geleidelijker is dan van water naar lucht.
De geboorte via het geboortekanaal is belangrijk voor de baby omdat het zich op die manier een weg baant naar een volgende levensfase. Wanneer deze reis om welke reden dan ook erg moeizaam verloopt, begint voor het kind een strijd om te overleven.
Wanneer een dier in een situatie zit waarbij het klem zit of zich verloren voelt tijdens een gevecht, verlamt het. Spieren worden slap, de ogen worden glazig en er ontstaat een breuk tussen bewustzijn en het lichaam. Het is alsof het al dood is. Vaak is dit net de overlevingsstrategie waarbij de vijand afdruipt en het dier alsnog kan ontsnappen aan de dood ten gevolge van een gevecht.
Dat gebeurt soms ook bij mensen. Bij kinderen die ‘voor dood’ het geboortekanaal door reizen kan dit betekenen dat ze op latere leeftijd gelaten of apathisch reageren in stressvolle situaties.
De rol van een keizersnede
Je ervaring bij de uitdrijving vormt dus mee de basis voor je reactie op stress in je verdere leven. Vecht je en ga je ervoor of trek je je terug omdat het veiliger voelt? Ben je een doorzetter of hoop je op de hulp van anderen?
Ook bij een keizersnede is het van belang om aandacht te schenken aan huid-op-huidcontact, aan de sfeer in de ruimte, aan de emoties van de moeder. Zeker bij een niet-geplande keizersnede die vaak gebeurt wanneer er bij een natuurlijke bevalling complicaties optreden.
Een keizersnede kan ook voor het kind bepaalde uitdagingen opleveren. Soms is er een verstoorde behoefte aan aanraking. Bij sommige kinderen is er een overdreven behoefte aan vechten in het leven, bij anderen is vechtlust en doorzettingsvermogen juist haast nihil.
Sommige kinderen kunnen het moeilijk vinden om af te maken wat ze begonnen zijn omdat de zwangerschap niet afgerond werd zoals ze door de natuur voorzien was. Daarbij denken we aan opleidingen of opdrachten.
Bindingsfase
Het kindje is geboren, nu breekt de vijfde fase aan: de bindingsfase. Wordt het kindje na de geboorte meegenomen om te verzorgen, te wegen, meten of wordt het meteen bij de moeder op de buik of borst gelegd? Verloopt alles goed of is er medische hulp nodig zoals reanimatie of beademing? Hoe gaat het met de moeder? Heeft zij extra verzorging nodig? Op welke manier verloopt de eerste kennismaking met de vader? Is dit op een serene manier of eerder oppervlakkig?
Weet dat de woorden die uitgesproken worden bij de geboorte ook van invloed zijn op het
kind. Woorden als ‘oei, dit kind zal het mogelijk niet halen’ of ‘dit is een echt zorgenkindje’ missen hun effect niet. Deze kinderen kunnen opgroeien met de overtuiging dat er met hen iets mis is of dat ze te belastend zijn voor de ouders of omgeving. Ze kunnen onzeker, fragiel en emotioneel zijn.
Bij kinderen die medisch gezien een moeilijke start hadden bij de geboorte zien we vaak dat de ouders hen blijven behandelen vanuit bezorgdheid en de kinderen op die manier hun uitdagingen in het leven ontnemen om te groeien in eigenwaarde, kracht en zelfzekerheid. Daardoor blijven de kinderen bevestigd in het zinnetje ‘dit is een echt zorgenkind’. Een vicieuze cirkel dus.
Voorbeeld: mijn persoonlijk verhaal
Wout werd geboren met een dubbelzijdige lip-, kaak- en gehemeltespleet. Hij zag er dus anders uit dan verwacht. Ik had bewust gekozen voor een thuisbevalling in bad en op mijn bevalplan stond dat mijn (ondertussen ex-) man onze zoon uit het water zou tillen. De arbeid verliep goed en de bevalling op zich ook, maar zodra de papa onze zoon zag blokkeerde hij.
Hij gaf Wout meteen aan mij en is weggelopen. Ik zat dus alleen met ons kindje in het badje, de verloskundige bekommerde zich om de papa die helemaal van slag was.
Nu Wout elf jaar is, blijft de rode draad dat er een andere connectie is met zijn papa. Hij kan moeilijker zichzelf zijn bij papa, durft zich minder te uiten uit angst dat het niet goed genoeg zal zijn en is steeds onzeker dat zijn punten op school voor papa onvoldoende zullen zijn ondanks dat hij de primus is van de klas.
Ze leven niet hand in hand maar eerder vanuit een lange-afstandsrelatie. De eerste foto van Wout is er eentje waarop ik hem in mijn armen heb, zijn papa staat er niet bij op. De band die ik heb met Wout is intens, puur, open en transparant, en dat is niet hetzelfde langs papa’s zijde. Dat zorgt voor onbegrip. Dit is het gevolg van ons geboorteverhaal.
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Word een Bloom’er
-
>
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
>
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
>
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
>
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
>
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2024-2025, je Chinese horoscoop 2024,...
Reacties
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren