Ervaring is de moeilijkste leermeester

Soms worden we in ons leven als het ware meegesleurd in situaties of relaties, waarbij we het gevoel hebben dat dit voorbestemd was. Sommige gebeurtenissen die op ons pad komen, zijn er om ons lessen te leren, en deze zijn niet altijd even gemakkelijk. Het kan voelen alsof we geen zeggenschap hebben over wat ons overkomt en dat het lot dit bepaalt. We stellen onszelf dan de vraag: "Waarom overkomt ons dit nu?" Herkenbaar?

Als we (voornamelijk negatieve) ervaringen niet verwerken, zakken ze weg in ons onderbewustzijn. We spreken dan over "het lot" of iets dat ons overkomt en waar we het slachtoffer van zijn. De oorzaak ligt buiten onszelf en we proberen de pijn te vermijden door middel van afleidingen. Echter, het is belangrijk dat we de volledige ervaring doormaken en verwerken, anders blijft het weggestopt in ons onderbewustzijn.

Op het moment dat we bewust kiezen om wel of niet ergens op in te gaan, bepalen we met onze keuzes de koers van ons leven. Hier zit het grote verschil. We zijn niet los van onszelf en onze reacties op bijvoorbeeld ontslag of pesterijen op het werk kunnen heel heftig zijn als we hier eerder al een ervaring mee hebben gehad die we niet hebben verwerkt. Het niet verwerken of uitstellen van oude ervaringen van afwijzing of pestgedrag kan een rol spelen in de omstandigheden waarin we ons bevinden. Wanneer iets regelmatig terugkeert, is het bijna zeker dat het een oude pijn is die ons nog steeds parten speelt. Het is tijd om hiermee in het reine te komen.

Mensen die zware tragedies in hun leven hebben meegemaakt, zoals het verlies van een kind of geliefde door onrecht of een ongeval, krijgen harde lessen te verduren. Het zou ongepast zijn om te suggereren dat zij iets uit deze ervaringen moeten leren, laat staan om dit te verwoorden als iets dat uiteindelijk wel zal overgaan. Diepe rouw kan een persoon zijn hele leven tekenen en zelfs in de laatste momenten nog aanwezig zijn. Laat er geen misverstand over bestaan dat niemand dit ooit verdient heeft. We moeten te allen tijde empathisch blijven, zowel tegenover anderen als tegenover onszelf. Ook al lijkt het soms alsof anderen meer geluk hebben of betere ervaringen opdoen, we moeten beseffen dat dit enkel onze perceptie is, gekleurd door onze eigen ervaringen. Wat iemand binnenin doormaakt of heeft meegemaakt, weten we nooit, dus we moeten altijd voorzichtig zijn voordat we oordelen vellen.

We kunnen niet aan de zijlijn van het leven blijven staan en wachten tot het ons overkomt. We mogen ook niet verwachten dat het leven ons uitsluitend geluk en voorspoed zal brengen. Soms moeten we moeilijke hindernissen overwinnen die ons als persoon zullen helpen groeien en een beter mens maken. In het beste geval zullen deze ervaringen onze scherpe randjes enigszins afvlakken.