Hoe mijn gidsen mijn boeken schrijven
Hoe doe je dat, een boek schrijven? Het is een vraag die me vaak wordt gesteld door aspirant schrijvers. Mijn korte antwoord is dan altijd, woord voor woord. Het betekent gaan zitten en schrijven. Sinds ik dagelijks de verbinding met mijn gidsen maak, is dat hele proces nog eens veel eenvoudiger geworden. In dit artikel deel ik hoe mijn spirituele gidsen me helpen om mijn boeken te schrijven.
‘Sta op, pak je notitieboek, dit moet je opschrijven.’
Ik doe langzaam mijn ogen open en neem de omgeving in me op. Ik zie het paarse fleur-de-lis-behang, de openstaande ramen waar een zacht briesje door naar binnenkomt. Het bed waarin ik lig is heerlijk zacht en eerlijk gezegd wil ik mijn ogen helemaal nog niet openen. Ik had een heerlijke droom, of was het iets anders?
De stem blijft aandringen, dus ik weet dat ik niet te veel moet tegenstribbelen. Ik ga rechtop zitten, pak mijn notitieblok en mijn pen en begin te schrijven …
‘Sara, hoe ver is het nog?’
Ik schrik op als Guido me roept.
‘Geen idee,’ roep ik geïrriteerd in het luchtledige, in de hoop dat hij dan even naar buiten komt om met me te praten.
Het is niet dat ik het antwoord niet weet. Ik weet precies hoe ver het nog is. We zijn op zo’n vijf mijl van onze bestemming, met dit tempo is dat nog een uur varen. Ik ben geïrriteerd dat hij mij in mijn eentje buiten laat zitten. Elke dag zit ik hier alleen naar het water te staren, terwijl hij binnen aan het werk is. Het is niet zo dat hij hier iets kan doen. Op een windstille dag als vandaag zetten we de autopilot aan en hoeven we alleen af en toe uit te kijken of er niet een andere boot aan komt. Ondertussen kan ik een boek lezen. Ik zou ook kunnen gaan breien of haken, of misschien zelfs gaan schilderen. Maar dat doe ik allemaal niet. Ik zit en ik wacht tot Guido weer eens aandacht voor me heeft.
*fragment uit ‘ik ben Sara’
De signalen volgen
Na deze eerste zinnen volgen er nog veel meer en na een uur schrijven heb ik bladzijden vol geschreven in een slordig handschrift. ‘s Middags lees ik deze zinnen voor aan de vriendin waarbij ik op dat moment logeer. Ze is razend enthousiast. Ik ben in het zuiden van Frankrijk, omdat ik een hele sterke roep voelde dat ik hier moest zijn. De weken voor mijn vertrek zag ik mezelf in mijn visioenen rondrijden in een lichtblauwe Peugeot 206 cabriolet. Het beeld was heel helder, maar ik had geen auto en al helemaal geen geld om er een te kopen. Dus liet ik het idee los, omdat ik geen idee had hoe het te realiseren.
Tot ik op een dag een bericht plaatste op social media met de vraag of er wellicht iemand was met een dergelijke auto die ik tijdelijk kon lenen. Het antwoord kwam binnen vijf minuten … Er was iemand die deze auto had en er niet in reed, het enige nadeel was dat deze auto rood was. Als dat geen probleem was, kon ik de auto zo ophalen. Dus besloot ik niet moeilijk te doen en nam het aanbod aan, om een paar dagen later naar Frankrijk te vertrekken.
Ik schreef niet zelf, het leek alsof mijn handen het werk uitvoerden van een onzichtbare kracht.
Irene van Gent
De kracht van intuïtie
Het volgen van de impulsen van mijn intuïtie was ik op dat moment al een paar jaar aan het uittesten, maar het was nog nooit zo sterk geweest als in de lente van 2016. Alles stroomde en vooral de woorden die ik nodig had om aan de roman te beginnen die al zo’n zeven jaar in mijn hoofd zat. Het schrijven van het boek vorderde snel, omdat ik elke ochtend als ik wakker werd weer met nieuwe input wakker werd. Het was alsof de nachten in de Franse natuur iets in me losmaakten dat ik jarenlang had weggestopt. Ik durfde er nog niet helemaal op te vertrouwen, dus naast de stroom van woorden, was ik bezig om de controle op de rest van mijn leven stevig vast te houden.
Eenmaal terug uit Frankrijk stokte de stroom, alsof het Nederlandse klimaat iets anders van me vroeg. Ik stapte terug in het leven van hard werken, waarin ik weinig ruimte had om de stem van mijn gidsen toe te laten. Ik maakte rationele keuzes en liet dat wat me zoveel plezier gaf, liggen. Tot ik het niet meer kon negeren. De stilte van de lockdowns waren de redding voor het afmaken van mijn eerste roman.
Reizen vanachter mijn computer
Wat eerst onmogelijk leek in Nederland, begon nu weer als vanzelf te stromen. De woorden kwamen weer, toen ik elke ochtend bewust tijd maakte om te schrijven. Tot ik besefte dat ik het schrijven niet zelf deed. Het leek wel alsof mijn handen het werk uitvoerden van een onzichtbare kracht. Ik bedacht niets, maar gaf me elke ochtend over aan een proces waarvan ik niet wist waar het zou eindigen.
En dat proces is niet meer gestopt. Het schrijven van mijn eerste roman 'Ik ben Sara' was een feest, omdat ik me liet leiden door mijn innerlijke stem. En terwijl ik in werkelijkheid stil zat in mijn eigen huis, reisde ik naar Griekenland, Italië, de Verenigde Staten en Midden en Zuid-Amerika.
De plekken die mijn hoofdpersoon bezoekt, zoek ik niet uit, ook die komen uit die onzichtbare bron. Mijn gidsen vertellen me welk verhaal ik te vertellen heb en leiden me door het schrijfproces heen. Mijn onderbewuste zet het verhaal op papier. Mijn denken gaat volledig uit. En dat proces blijft gaan, ook nu ik deel 2 en 3 van de trilogie aan het schrijven ben.
Voor ik ga schrijven, geef ik me over aan een moment van stilte. Soms maak ik gebruik van de kracht van ceremoniële cacao en nodig ik bewust mijn gidsen uit.
Irene van Gent
Schrijven vanuit stilte
En heel eerlijk gezegd, zo heb ik ook dit artikel geschreven. Voor ik ga schrijven, geef ik me over aan een moment van stilte. Soms maak ik daarbij gebruik van de kracht van ceremoniële cacao en nodig ik bewust mijn gidsen uit. Maar als ik vroeg in de ochtend begin, dan zit ik nog in de energie van de nacht en zijn mijn gidsen dichterbij.
Zolang ik in de stroom van het schrijven zit en me elke dag verbind met het verhaal, gaat het allemaal vanzelf. Neem ik een tijdje afstand, dan heb ik iets meer moeite om me weer met het verhaal te verbinden.
Toch heb ik nog nooit het gevoel gehad dat ik een schrijfblokkade heb. Omdat ik me volledig overgeef aan de creativiteit van mijn ziel en de input die mijn gidsen me geven. Als ik een paar dagen niet schrijf, maak ik me dan ook geen enkele zorgen dat het niet meer terugkomt. Ik weet dat de rust en de ruimte het verhaal alleen maar beter maken.
Wat is jouw verhaal?
Een boek of verhaal schrijven hoeft geen hoge berg te zijn, als je je verbindt met de stem van je ziel. De wijsheid zit al in jou, het gaat erom dat je die naar boven kunt halen. Wil jij contact maken met je innerlijke stem, met het verhaal dat werkelijk door jou heen wil stromen? Dan is de 'Online cursus Intuïtief schrijven • 52 schrijfrituelen om terug te keren naar je ware essentie' van Irene van Gent misschien wel iets voor jou!
In de Bloom Shop
Vond je dit een boeiend artikel en wil je meer artikelen?
Abonneer je nu en ontvang één jaar lang alle edities van Bloom. Bespaar €20 en geniet van de voordelen.
Word een Bloom’er
-
>
8 edities van het Bloom-tijdschrift op jaarbasis
-
>
toegang tot alle leesartikelen uit het Bloom-tijdschrift + extra leesvoer
-
>
EXCLUSIEF! bereken en lees (on)beperkt persoonlijke geboortehoroscopen
-
>
kortingen op geselecteerde producten in de BloomShop
-
>
unieke themahoroscopen: je Jaarhoroscoop 2024, Ascendanthoroscoop 2024-2025, je Chinese horoscoop 2024,...
Reacties
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren