Uit je comfortzone: bewust kiezen voor verandering

Bovenstaande leidt tot het besef dat we verplicht zijn om een compromis te sluiten. We kiezen ofwel voor het discomfort van het blijven, een leven in de sleur bijvoorbeeld, of voor de onzekerheid van de verandering. Het klinkt eenvoudig. Je hebt dus altijd een keuze. In of uit de comfortzone. Maar hoe komt het dan dat de één zonder moeite een sprong in het duister waagt, terwijl de ander, vaak tegen beter weten in, zich een leven lang vastklampt aan het vertrouwde? Hoe kan je als mens heel bewust een situatie die jou niet gelukkig of ontevreden maakt loslaten, en min of meer blindelings de sprong voorwaarts wagen? Ook als je eigenlijk diep vanbinnen veel liever zou blijven waar je bent. Hoe omzeil je die cognitieve bias, die onlosmakelijk verbonden is met het mens-zijn?

Het mooie aan zo’n ‘bias’ is dat het eigenlijk alleen maar een denkfout is. Een foutieve gedachtegang. Een irrationele gedachte. Vanuit biologisch perspectief heeft het als voordeel dat het ons toelaat om ‘snel’ te denken. We doen het dagelijks. Bij kleine en vaak ook grote beslissingen. Bekijk het als een shortcut, de kortste weg die leidt naar een beslissing. Op die manier kunnen we tot een besluitvorming komen zonder al te veel (kostbare) tijd te verliezen. Het laat ons toe om keuzes te maken op automatische piloot. En gelukkig maar! Dit snelle denken staat rechtstreeks in verbinding met onze overlevingsdrang. Bijvoorbeeld naar links of naar rechts springen als je ergens van schrikt. Je denkt niet na over de consequenties. Daar heb je geen tijd voor. Je springt gewoon die kant op die jou op dat moment het meeste ‘overlevingskansen’ biedt. Zonder voorafgaande analyse van de mogelijke gevolgen. Een keuze die louter te maken heeft met zelfbehoud.