Banden smeden die de tijd doorstaan

Jawel, we bevinden ons in heftige, revolutionaire en vernieuwende tijden. Toch blijven we ook graag op zoek gaan naar iets bestendig, monogaam, traditioneel, iets duurzaam, iets veilig of iets bekend. De eeuwige contradictie in wat we eigenlijk echt willen. Vaak beseffen we dat we niet zonder, maar ook niet met elkaar kunnen. In plaats van dit als een terugkerende ervaring te beschouwen, wordt het misschien tijd om dit voor eens en voor altijd binnenstebuiten te keren. Want... pas dan vinden we innerlijke rust. Van een ‘competitieve’ mindset naar een ‘stimulerende omgeving’, om zo beter te worden in wat we doen. Leren aanvoelen wat onze ‘partner’ nodig heeft en zal hebben.

Wanneer je ‘duurzaam’ ingeeft in de Google zoekmachine, krijg je voornamelijk ‘ecologische’ resultaten. Maar wat betekent ‘duurzaam’ in de brede relatiesfeer? Is het zoiets als verbindingen leggen met anderen (zowel gelijkgestemden als andersgestemden) die, ‘no matter what’, constructief blijven gedurende een langere periode? Bestaat dit echt? En houden wij dit op een langere termijn vol?

De ‘nieuwe tijd’ smeekt je om dat individualistische ‘ik’-patroon om te buigen tot een constructievere manier van samenwerken. En ja: ‘alleen ga je snel, maar samen kom je verder’. Deze kennis in de praktijk omzetten is dan opnieuw een ander paar mouwen. Dit vereist een grotere tijdsinvestering, vergt een oprechte visie en respect voor de visie/mening van de ander. Het vraagt training van je geest om deze open te stellen en open te houden. Het vereist aldus een scherpe zelfreflectie.

Relaties aangaan en behouden staat dus meestal gelijk aan keuzes maken en aan het ontwikkelen van een vooruitziend vermogen. Maar... mensen zitten tevens complex en veranderlijk ineen, waardoor het opstellen van een ‘vaste planning of werkwijze’ geen garantie op succes is. Daarom: bij slechte ervaringen met relaties en samenwerkingen heb je vooraf mogelijks niet alles helder gesteld. Stel je bij de aanvang van een relatie in de breedste zin van het woord volgende vragen: "Wat verwacht ik?", "Wat verwacht de ander?". Hang dus geen ideaalbeeld op van hoe je wenst dat die verbinding moet lopen. Want... wanneer je verwachtingen niet stroken met de werkelijkheid, dan ga je je bedrogen voelen. Dit kan je dus voorkomen door je oprecht af te vragen of je deze situatie niet had kunnen voorzien. Of misschien
vereiste deze verbinding een andere aanpak?

Een goede en langdurige samenwerking uitbouwen laat je ontnuchteren en brengt je dichter bij jezelf. En neen, dat geeft niet altijd een fraai beeld over jezelf. So what? Kijk, stuur bij waar nodig, communiceer en keep going. Probeer je echter via een omweg iets te bekomen dat in jouw voordeel speelt, dan is een duurzaam contact reeds gedoemd om te mislukken. Wees dan eerlijk met jezelf, waarom ben je in een bepaalde situatie bang om aan te geven wat je werkelijk wil? Waarom durf je je intentie niet duidelijk te stellen naar de ander toe? Geef je jezelf een onvoldoende als partner, werknemer, ouder, collega, vriend(in),...?

Wens je een langdurige partnership aan te gaan met iemand? Wees je dan op voorhand bewust van je eigen kwetsbaarheid. Is het jouw wens om als mens te groeien? Opteer dan voor partners die je iets bijbrengen en je zeer regelmatig weerwoord bieden. Je hebt dan immers een bewuste keuze gemaakt en het gaat je dan makkelijker af om met feedback om te gaan.

Indien we een stapje verder gaan in de visie dat alles een goede reden of oorzaak kent, dan kan je concluderen dat het in je eigen voordeel speelt als je met een zuiver plan de ander tegemoet treedt. Immers, alles wat je uitstuurt en wat je de ander aandoet, komt vroeg of laat bij je terug. Je hiervan bewust zijn, laat je toe om op een respectvolle en eerlijke manier te leren samenwerken.