Heilige plaatsen en hun lichtcodes: een uiteenzetting

In pre-lemurische tijden waren de trillingen op Aarde veel hoger dan nu. Het was meer etherisch en makkelijker om als mens vanuit je ziel op Aarde te leven. In die tijden stroomden we over van gouden essentie, leviteerden (zweven) we en waren we één met creatie. Ook ons denken en intuïtie was één. Mensen voelden de heilige plekken (de locaties van de lichtcodes) feilloos aan en gebruikten ze als portalen om naar het centrum van de Aarde af te dalen of voerden er ceremoniën uit die de Aarde en kosmos verenigden.

Elk lichaam is evenwaardig, hetzij een hemellichaam, menselijk, dierlijk of plantenlichaam. Het goddelijke is de prima mater waarop we allen gedijen. We dienen deze godsvonk in onszelf te activeren om tot harmonische resonantie te komen. Doorheen duizenden jaren is het ware doel van de ceremonieën deels verloren gegaan, verwaterd, verbasterd door patriarchale, dualistische energieën, door de wens een bepaalde vorm te geven aan het zuivere vormeloze waardoor de zuivere energieën in hun ware intentie deels verloren gingen.

Na Lemurië en Atlantis brak een donkere periode aan. Het verlangen om terug te keren is doorheen duizenden jaren zachtjes in de Aarde teruggetrokken onder een sluier van verdiet die ons afsloot van het goddelijke. De etherische laag in onze dimensie werd steeds denser, het goddelijke werd steeds menselijker. Het menselijke leek met momenten zelfs duister en de portalen sloten voor een tijd.

De kosmische lichtcodes die destijds doorheen de tempels stroomden, verstomden en kapselden zich in. In deze goddelijke verstilling weerklonk de melancholie van onze ziel, echode de verlorenheid van ons menszijn en verzonk de diepe ontroostbare hunkering naar zingeving. Het leven leek even verloren, wij leken allen even onze weg kwijt te zijn.

Maar met het aanbreken van het Aquariustijdperk lijkt daar verandering in te komen. Het is een verrukking om in dit tijdperk te mogen leven, want de etherische lagen verdunnen opnieuw rondom de Aarde. Het duizend jaar lange zware wolkendek verzacht en klaart geleidelijk aan op. Het licht straalt erdoorheen als een goddelijke indaling en we voelen allen dat het opnieuw tijd is om wakker te worden. Tempels overal ter wereld willen weer in hun ware essentie geactiveerd worden om zo de mensheid te ondersteunen en te begeleiden op hun pad richting kosmische ascentie.

Het bezoeken van een heilige tempel heeft iets goddelijks, magisch, eervol en liefdevols. Het vraagt van je om je af te stemmen vanuit je hart en ziel. Alleen dan ben je ontvankelijk en open om je te laten dragen op het verlichte pad dat voor je geweven wordt. Alleen dan besef je dat je een gebied betreedt dat bezield is door primordiale lichtwezens, goden, die je omhullen met hun mantels van lichtcodes. Ze weten van je komst. Je hoorde hun roep sinds lang geleden. Je ziel heeft dit moment voor je gekozen om een kwantumstap vooruit te zetten in je zelfverwezenlijking.

Terwijl je hun lichtende pad bewandelt en liefdevol begeleid wordt van initiatie tot initiatie, van ingewijde tot adept, van mens tot kosmisch wezen, brengen ze je fluisterend naar de kern van je wezen.

Tijdens mijn reizen naar verschillende fysieke en etherische tempelgebieden op Aarde maakte ik kennis met het lichtwezen dat elke tempel begeesterd. Elke tempel op haar beurt vertelt haar kosmogonisch verhaal, toont haar werkelijke multidimensionale structuur en haar aanwezigheid in de verschillende dimensies rondom de Aarde. Elke multidimensionale laag bevat specifieke codes die een welbepaald niveau van bewustzijn in je aanraakt, in beweging brengt en heelt.

Uit het boek Enlightenment Codes for Cosmic Ascension. A sacred Journey through Creation.