Interview met auteur Geert Kimpen & Michelle Shanti over het boek 'Ik, Maria Magdalena'

Het boek vertelt het verhaal van Maria Magdalena dat begint na de kruisiging van Jezus. Jezus staat op uit zijn graf terwijl iedereen dacht dat hij dood was. De ontreddering onder zijn volgelingen is groot. Maria Magdalena, de vrouw die met Jezus samenleefde, gaat vanaf dat moment haar eigen weg, eerst noodgedwongen, later omdat haar missie haar opeist.

Doorheen de jaren zet ze haar eigen wijsheid steeds meer op de voorgrond en tijdens haar reizen inspireert en onderwijst ze de mensen die ze ontmoet. Ze brengt inzichten uit de joodse, Egyptische en Keltische mystiek samen en laat zien hoe we vanuit ons aardse lichaam verbinding kunnen maken met het goddelijke, het eeuwige en het AL in en rondom ons.

Bloom: Geert, je wilde dit boek jaren geleden al schrijven. Waarom heeft het zo lang geduurd?

Geert Kimpen: “Ik had een haat-liefdeverhouding met Maria Magdalena. Ik geloofde eigenlijk niet eens dat ze bestond. Dertien jaar geleden begon ik met mijn research en die ging lange tijd over het erkennen van haar bestaan. Ik ontdekte de verhalen over haar eigen evangeliën, de boeken die ze schreef en de gemeenschappen die ze oprichtte. Het werd waanzin om haar bestaan nog langer te ontkennen, maar toch voelde ik me niet klaar om met het schrijven te beginnen.

Twee jaar geleden veranderde dat. Michelle en ik zaten thuis op de bank te praten. Plots begon de kroonluchter te flikkeren. “Maria wil je iets zeggen”, zei Michelle. “Het is tijd om haar verhaal te vertellen.”

Het was nieuw voor mij om de visioenen van Michelle als bron te gebruiken. Ik vond haar visioenen en haar intuïtie altijd al interessant, toch wist ik niet echt wat ik ermee moest. Maar toen ik mijn research verdiepte, bleek dat ik al haar visioenen aan de hand van oude documenten kon verifiëren.”

Bloom: De reis van Maria Magdalena bracht haar naar alle hoeken van de wereld. Jullie hebben die plekken bezocht. Wat heeft de reis jullie geleerd?

Geert Kimpen: “We zijn op alle belangrijke plekken geweest. Egypte, waar ook Jezus rondtrok, en meer bepaald Alexandrië, waar Maria Magdalena lang heeft gewoond. Daar hebben we de Tempel van Isis bezocht. Frankrijk, daar heeft ze ook lang rondgetrokken, vooral in wat vandaag nog steeds bekendstaat als Katharenland. We trokken naar Pamukkale in Turkije. Maar ook in Engeland en Schotland zijn we geweest, in Glastonbury en op het eiland Iona.

Het bezoek aan zo’n plek gebeurde voor ons beiden op een heel andere manier. Ik neem de Tempel van Isis als voorbeeld. Ik liep daar in elke tunnel, hoek en nis, op zoek naar de geschiedenis. Michelle ging zitten of liggen en voelen. Het was wonderlijk dat wat we apart van elkaar ontdekten elke keer weer samenkwam in hetzelfde verhaal.”

Michelle Shanti: “Op Iona kwamen veel oude herinneringen naar boven. We gingen er samen naartoe, maar Geert keerde vroeger terug. Ik wilde niet vertrekken, de energie van het eiland had me zoveel te vertellen. Ik bleef er uiteindelijk een maand.

Op Iona leefde een gemeenschap van vrouwelijke priesteressen die uit alle streken van de wereld kwamen. Ze waren de hoedsters van de zuivere vrouwelijke kracht. Eeuwen geleden zijn deze priesteressen verjaagd en bijna uitgeroeid. Die pijn, de trauma’s en het geweld zijn op het eiland nog altijd voelbaar. Het is nu aan ons om dat recht te zetten. Daarom keerde ik samen met een groep vrouwen later terug, om bewust te worden, te verzachten en te helen.”

Bloom: Maria Magdalena leerde vrouwen de kracht van hun lichaam en hun cyclus te ontdekken. Waarom vond zij dat zo belangrijk?

Michelle Shanti: “De aarde is een bijzondere plek, een planeet in het universum waar verschillende energieën bij elkaar komen op verschillende niveaus. Wij zijn als vrouwen de baarmoeders van het universum en daarmee is het vrouwenlichaam de weerspiegeling van iets veel groter. In ons lichaam kan een kind groeien, met een ziel, met emoties. Al die niveaus komen in ons samen. Dat maakt ons als vrouw heel krachtig, maar ook heel kwetsbaar. Het is van belang dat we zowel de kracht als de kwetsbaarheid naar waarde schatten. Dat wil zeggen dat we goed voor onszelf moeten zorgen.

Als een vrouw menstrueert, bevindt ze zich in een andere fase dan de weken erna. Zo zijn bijvoorbeeld de hormonenspiegel en de voedselopname anders. Tijdens de menstruatie staan ook haar intuïtieve, emotionele en fysieke zijn op scherp. Daarna verandert dat weer. De vier seizoenen weerspiegelen zich in de vier fases van de vrouwelijke cyclus en elk innerlijk seizoen vergt een ander soort aandacht.”

Geert Kimpen: “In vroegere tijden richtten vrouwen hun leven in volgens deze cyclus. Vrouwen zochten elkaar op tijdens hun menstruatie, mediteerden samen en namen de tijd om het leven en het universum te doorgronden. Als de menstruatie voorbij was, namen ze een ritueel bad om zich weer voor te bereiden om de wereld in te gaan. De voorbije 2000 jaar werd echter van de vrouw verwacht dat ze voortdurend meedraaide in de mannelijke energie. Voor een man is dat tempo prettig, maar het klopt niet dat vrouwen daarin moeten meegaan.

Hetzelfde geldt voor de overgang van de vrouw, de menopauze. Het vrouwenlichaam verandert dan grondig: er wordt iets belangrijk afgesloten in het lichaam en er komt iets nieuw. De wijze vrouw wordt geboren. Ook dit is een nieuw seizoen in het leven van de vrouw en dat verdient dan weer een andere invulling dan degene die de huidige samenleving eraan geeft. Het is aan ons allemaal om ons daarvan bewust te worden en te durven kiezen voor een ander soort invulling.”

Bloom: Een quote uit het boek: ‘Het gaat erom de gedachten tussen de gedachten te leren horen en die onder woorden te brengen.’ Geert, is dat wat schrijven voor jou is?

Geert Kimpen:“Meestal ben ik allergisch voor schrijvers die beweren dat ze ‘slechts’ het kanaal zijn geweest voor de boodschap die moest verteld worden. Toch is dit boek, hoewel het me absoluut bloed, zweet en tranen heeft gekost, niet mijn verdienste. Eerst wilde ik zelfs dat Michelles naam op de cover kwam. Maar het is Maria Magdalena die hier spreekt. Het lijkt alsof ze een soort van stoomgenerator heeft opgestart en door alle vrouwen heen dendert, boodschappen plant en in beweging zet. De tijd was rijp.

Ik heb het gevoel dat zij hier en nu nog steeds in de grot zit waar ze de laatste periode van haar leven doorbracht, en dat ze daar zo’n diepe meditatie heeft gehad die door alle tijden heengaat. Alsof tijd en ruimte opgeheven zijn en haar wijsheid, precies zoals het licht, blijft reizen. De ziel van de vrouw die ze toen was en de energie die ze nu is, is aanwezig, hier, overal en uiteraard in het boek, in heel veel verschillende vormen. In de gedachten tussen de gedachten ontdekken we haar tijdloze inzichten. In dat opzicht is de schrijver in mij mijn betere IK. Ik ontsnap door te schrijven aan het dagelijkse leven en reik verder dan ik anders doe.

De intensiteit van de reacties die we krijgen laat dat ook zien. De lezers hebben het niet per se over het boek, wel over wat het verhaal van Maria Magdalena in hen activeert en transformeert. Het is heel bijzonder om daar als schrijver mee een rol in te mogen hebben.”