‘Ik probeer de angst voor de dood weg te nemen, zodat je meer van het leven kunt genieten’ • Interview met Marie-Claire van der Bruggen, auteur van ‘Het sprookje van de dood’
We hebben allemaal herinneringen, maar soms gaan iemands herinneringen verder terug dan je voor mogelijk zou houden. Marie-Claire van der Bruggen, auteur van ‘Het sprookje van de dood’, herinnert zich onder andere hoe ze stierf in een vorig leven, hoe ze thuiskwam in de zielenwereld en hoe ze later weer indaalde in haar nieuwe leven. ‘De ziel sterft niet, ons leven gaat gewoon verder,’ zegt Marie-Claire. Daarover delen is een roeping die ze invult als stervensbegeleider en auteur. Haar nieuwste boeken, ‘Spirituele Stervensbegeleiding’ en de ‘Zielsgelukkig Journal’ liggen nu in de winkel. Het volledige interview lees je in Bloom 8 - 2024.
Bloom: 'Het sprookje van de dood' is een verhaal dat voor veel mensen heel betekenisvol is. Wat is jouw verhaal? En hoe is dit sprookje tot stand gekomen?
Marie-Claire: Als kind was ik me al bewust van een wereld die anderen blijkbaar niet konden zien. Ik voelde me daar erg thuis. Toen ik in de puberteit kwam, ontdekte ik dat niet iedereen deze ervaring had. Omdat ik niet anders wilde zijn dan anderen, besloot ik het af te blokken. Voordat ik dit blokkeerde, had ik een goed contact met mijn gids, Charion. Toen ik het contact verbrak, trok hij zich ook wat terug. Gidsen verdwijnen niet, maar blijven dan op de achtergrond. Wat wel bleef, was de heimwee, het verlangen naar een plek die ik ‘thuis’ noem. Dat gevoel van hier niet helemaal thuis te horen, bleef altijd aan mij knagen.
In 1995 verloren we onze jongste zoon bijna twee keer. Toen de rust terugkeerde, begon ik pas echt te beseffen wat er allemaal was gebeurd. Tijdens de crisis had ik me overeind gehouden, maar daarna stortte ik in. Ik ging op zoek naar hulp en kwam zo weer op het spirituele pad terecht.
In de jaren erna kreeg ik van verschillende mensen, onafhankelijk van elkaar, te horen dat ik boeken zou gaan schrijven. Ze vertelden me zelfs dat ik voor zalen zou gaan spreken. Dat idee leek me totaal absurd. Ik las graag boeken, maar schrijven? Nee, dat zag ik echt niet gebeuren. Toch bleef ik me steeds meer verdiepen in spiritualiteit; ik kreeg opnieuw contact met mijn gidsen en mijn herinneringen kwamen terug. Ik herinnerde me zelfs mijn sterven in een vorig leven, de terugkeer naar wat ik ‘thuis’ noem, en hoe ik in mijn huidige leven in mijn lichaam indaalde.
Rond 2005 was ik aanwezig op een lezing van Steven Roth. Tijdens die lezing riep hij me naar het podium en gaf me een reading, waarin ook hij zei: ‘There are books in your future’. De volgende ochtend werd ik wakker met een titel in mijn hoofd: ‘Het sprookje van de dood’. Ik besloot met schrijven te beginnen en na vier maanden was het verhaal klaar.
Hoewel ik niet het plan had om er een echt boek van te maken, belandde een van de kopieën via familie toch bij een uitgever. Die belde me op met de vraag of hij er een boek mocht van maken. Daar moest ik toch eerst even over nadenken. Uiteindelijk ging ik akkoord en zo werd in 2007 het boek gepubliceerd. Het sneeuwbaleffect blijft werken, want inmiddels zijn er meer dan 100.000 exemplaren van verkocht en is het boek in meerdere talen vertaald.
Toen mijn vader in mijn armen stierf, wist ik intuïtief precies wat ik moest doen en ik vond het helemaal niet eng. Na zijn overlijden voelde ik dat ik er meer wilde doen, daarom werd ik stervensbegeleider.
Marie-Claire van der Bruggen
Bloom: Je werd wakker met de titel in je hoofd. Ging dat ook zo bij je andere boeken?
Marie-Claire: Inderdaad. Na het verschijnen van het eerste boek vroegen mensen me al snel wanneer mijn tweede boek er zou aankomen. Hoewel ik aanvankelijk dacht dat één boek zou volstaan, gebeurde hetzelfde als de eerste keer: ik werd op een ochtend wakker met een nieuwe titel in mijn hoofd. Zo is elk boek ontstaan, behalve 'Spirituele Stervensbegeleiding'. Dat boek is de synthese van mijn kennis en jarenlange ervaring als stervensbegeleider.
Ook daar zit een verhaal achter. In 2002 overleed mijn vader. Ik was nauw betrokken bij de laatste fase van zijn leven. Hij stierf in mijn armen en dus heb ik zijn overgang van zeer dichtbij meegemaakt. Ik was toen 33 en het was de eerste keer dat ik een stervensproces van dichtbij meemaakte. Het was een bijzondere ervaring. Intuïtief wist ik precies wat ik moest doen en ik vond het helemaal niet eng. Na zijn overlijden had ik dan ook het gevoel dat ik hier meer mee wilde doen. Ik volgde de tweejarige opleiding voor stervensbegeleiding bij het NIS (Nederlands Instituut trainingen Stervensbegeleiding), werkte in een kinderhospice en begon bij mensen thuis aan stervensbegeleiding te doen.
Dankzij al die ervaringen heb ik een visie ontwikkeld op stervensbegeleiding, vooral vanuit het perspectief van de ziel. Wat is op zielsniveau het beste om te doen, of juist niet te doen? Ik heb daar tien jaar lang workshops over gegeven, maar op een gegeven moment voelde het alsof dat hoofdstuk voor mij afgesloten was. Toch vond ik het zonde om die kennis niet te delen en precies daarom besloot ik er een boek over te schrijven.
Lees nu in Bloom 8:
- het volledige exclusieve interview van Bloom met Marie-Claire van der Bruggen, auteur van 'Het sprookje van de dood'
- haar tips om het stervensproces en de overgang naar het hiernamaals zo sereen en comfortabel mogelijk te laten verlopen, zowel voor de stervende als voor de nabestaanden
- hoe Marie-Claire contact legt met haar gidsen én tips voor jou om dat ook te doen
Lees als Bloom'er Bloom 8 - 2024 hier of haal 'm meteen in huis.
Een boodschap van Marie-Claire voor jou
'De reden waarom ik mijn boeken heb geschreven en dit werk doe, is in de eerste plaats om jou te helpen herinneren wie je werkelijk bent. Eerst leer je je te herinneren dat je meer bent dan een lichaam, dat je een ziel bent die een lichaam heeft. Daarna ga je je dit besef weer eigen maken, je zult het her-inneren. Ik vind het ontzettend belangrijk dat je dat weet: je bent méér dan alleen een fysiek lichaam. Je bent een ziel in een lichaam! Na het sterven verdwijnt de persoon in kwestie niet echt. De ziel verlaat simpelweg het lichaam, alsof ze een oude jas uittrekt. Als ziel ga je verder. Als nabestaande, als je daarvoor openstaat, kan je dat zelfs voelen. Je kunt de aanwezigheid van die persoon voelen en soms kan je hem/haar zelfs zien. Hiermee wil ik je angst voor de dood wegnemen, zodat je meer van het leven kunt genieten.'
In de Bloom Shop
Ontdek onze boeken over spiritualiteit en leven na de dood
Abonneer je nu op Bloom tijdschrift
-
>
Thema: spirits
-
>
✓ In gesprek met Marie-Claire van der Bruggen, auteur van ‘Het sprookje van de dood'
Exclusief interview -
>
✓ Q&A met medium Jasmien Gerits
6 vragen én antwoorden over het leven na de dood -
>
✓ Bezield leven
maak kennis met de ‘zone of genius’ -
>
✓ Het geheim van de DNA-strengen
en hun rol in de shift van 3D naar 5D -
>
✓ Ongewenst kinderloos
& de weg naar heling -
>
✓ Heb jij een stellium in je horoscoop?
… en ontdek hoe dit je leven kleurt -
>
en zoveel méér
Reacties
Een account is verplicht om te reageren. Log in of registreer je nu
Inloggen / registreren