SOS emo-eten!

Op naar de volgende stap: je vervolgt je weg naar het werk, terwijl je ondertussen handsfree een telefoongesprek afhandelt. Eenmaal op kantoor word je meteen overladen met tal van extra opdrachten en taken. Je hebt het gevoel dat je geleefd wordt. Nog voordat je het goed en wel beseft, is het halfvijf en dus tijd om de kinderen weer op te halen. Je springt nog vlug binnen bij de bakker en als je eenmaal goed en wel thuis bent, moeten die pannen nog op het vuur, wil je nog een wasje doen, help je de kinderen met het huiswerk en om de dag mooi af te sluiten, lees je de kleinsten voor het slapengaan nog een verhaaltje voor. Oef, nu kom je eindelijk aan een beetje me-time toe. Met een grote zak chips neem je je vaste plekje in de zetel in, want dat heb je echt wel verdiend! Maar wat als die zak chips jou geen voldoening schenkt, jou niet gelukkig maakt?

Verveling

De grootste boosdoener in dit verhaal is verveling. Vooral workaholics en/of drukbezette huismoeders/-vaders zijn hiervan het slachtoffer. Zij hebben namelijk het gevoel dat ze enkel nuttig zijn als ze voortdurend in de weer zijn. Relaxen hoort niet in dat plaatje. De luttele vrije momenten opvullen door te eten geeft hen de indruk dat ze geen tijd verspillen. Ook tieners hebben hier last van. Ze weten niet hoe ze die oude 'speeltijd' nu moeten invullen, en dan krijgt de verveling vrij spel.

Voor wat hoort wat

Je kent het wel: belonend eten. “Als ik drie hoofdstukken heb gestudeerd, mag ik die zak m&m's naar binnen werken” of “Het was een zware week, dus mag ik dit weekend al eens zondigen met hapjes en een extra glaasje wijn!”. Ook dat is emotioneel eten, en ook dit wordt ons van jongs af aan aangeleerd. Of kreeg jij nooit iets lekkers als je je kamer netjes had opgeruimd?

Liefde

Eten en liefde gaan vaak samen. Als je een date hebt, is een restaurant een geliefkoosde bestemming. Lekker koken voor je wederhelft is een teken van liefde. Sommige koppels beleven weinig intimiteit met elkaar, maar delen toch veel liefde door gezellig te tafelen.

Stress

Vanuit biologisch oogpunt heeft het lichaam minder zin in voedsel in stresssituaties. De pieken van adrenaline tijdens zo'n periode zorgen ervoor dat je energie heel gedoseerd wordt vrijgegeven, waardoor er minder schommelingen zijn in de bloedsuikerspiegel. De vertering vertraagt. Door de adrenaline ben je onmiddellijk klaar om op gevaar te reageren. Je hoeft dus niet te denken om eerst een koekje te eten voordat je voor het gevaar wegrent. En toch zijn er heel veel mensen die juist wél meer eten wanneer ze onder stress staan. Chronische stress veroorzaakt namelijk een piek in de aanmaak van het stresshormoon cortisol. Dit hormoon is er dan weer verantwoordelijk voor dat je makkelijker buikvet stockeert en dat de goesting naar voedsel toeneemt.